CHRZEST ŚWIĘTY

  „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Św. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem”. Mt 28,19

    Chrzest jest sakramentem, czyli świętym znakiem, poprzez który człowiek staje się dzieckiem Boga, otrzymuje łaskę i nadzieję życia wiecznego. Chrzest ustanowił Jezus Chrystus i powierzył jego sprawowaniu Kościołowi. Aby chrzest był ważny i skuteczny musi towarzyszyć mu wiara. Tę wiarę wyznają rodzice i chrzestni, zapewniając, że przekażą ją chrzczonemu dziecku. Oni też stanowią cząstkę wspólnoty Kościoła, do którego właśnie przez chrzest zostaje włączone dziecko, otrzymując wielki dar – miłość Boga. Ten dar zwany Łaską Boga oraz działania wychowawcze rodziców, zwłaszcza ich świadectwo chrześcijańskiego życia, pozwolą ukształtować w pełni osobowość dziecka, tak by stało się bogatym duchowo chrześcijaninem.

    Chrzty w naszej parafii są sprawowane:

• na Św. Szczepana  26 grudzień

• Niedziela Chrztu Pańskiego

• Niedziela ostatnia w karnawale

• Noc Paschalna (Wielka Sobota) o godz. 19,00

• Zesłanie Ducha Świętego

• Pierwsza Niedziela miesiąca lipca

• Odpust Świętej Faustyny

• Niedziela Chrystusa Króla

• Chrzest może być udzielany w innym terminie niż wymienione wyżej z ważnych przyczyn, które przedstawiają rodzice księżom.

Rodzice zgłaszają chrzest dwa tygodnie wcześniej do kancelarii. Rodzice i chrzestni uczestniczą w konferencji chrzcielnej. Rodzice powinni być u spowiedzi i Komunii św., jeśli im prawo kościelne nie zabrania. Chrzestni powinni przystąpić do spowiedzi i Komunii św.

Chrzestnym może być osoba – ochrzczona, która prowadzi życie zgodne z wiarą i wypełnia praktyki religijne. Do kancelarii ma dostarczyć dokument z parafii w której mieszka od swego proboszcza, że może pełnić tę godność.

BIERZMOWANIE 

   „ Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego ja wam poślę od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku” . J 15,26-27   

       Bierzmowanie jest sakramentem, w którym Duch św. umacnia chrześcijanina, aby swoja wiarę mężnie wyznawał, bronił jej i według niej  żył. To wielkie spotkanie z Jezusem jest niezwykle ważne dla człowieka, który staje się dojrzałym chrześcijaninem. Ma on dawać świadectwo swej wiary słowem i czynem, z wielką odwagą, tak jak apostołowie po wyjściu z Wieczernika w dzień zesłania Ducha św. i dlatego potrzebuje Bożej Łaski, Bożego umocnienia. Sakrament bierzmowania pomnaża łaskę uświęcającą, skłania nas do czynienia dobra, na zawsze łączy nas z Bogiem i udziela Siedmiu Darów Ducha Św. Tenże sakrament zobowiązuje nas do ciągłego poznawania Boga, do wierności, do ofiarowania cierpień Jezusowi i do czynów zgodnych z ewangelią. Tak wielki sakrament wymaga odpowiedniego przygotowania się młodzieży klas trzecich gimnazjum. To przygotowanie trwa w naszej parafii, jak i w naszej diecezji, co najmniej jeden rok.

            Przygotowanie do sakramentu w naszej parafii:

*systematyczne uczęszczanie na Mszę św. niedzielną – spotkania i konferencje

*spowiedź i Komunia św. w pierwszy piątek miesiąca

*uczestnictwo w rekolekcjach i nabożeństwach różańcowych, drogi krzyżowej, adwentowych

EUCHARYSTIA

        „ To  jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moja pamiątkę ! … Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi Mojej, która za was będzie wylana” Łk 22,19-20

     Dla chrześcijanina Msza św. jest najcenniejszym darem Bożym. Jak mówi Sobór Watykański II, jest „ źródłem i szczytem życia chrześcijańskiego”. Msza św. jest najpiękniejszym i najbardziej owocnym spotkaniem z Jezusem, Synem Bożym, który przez święte znaki i słowa jest obecny w naszym życiu. Eucharystia karmi naszego ducha, uczy miłości i prowadzi do spotkania z Bogiem w wieczności.

We Mszy św. obecność Jezusa, który nas zbawia, niezwykle się kondensuje. Chrystus jest obecny na kilka sposobów:

• jest obecny pod postaciami chleba i wina

• jest obecny w Słowie Bożym

• w osobie kapłana

• we wspólnocie

Mszę św. Pan Jezus ustanowił w Wielki Czwartek, nadając nowe znaczenie uczcie paschalnej Starego Przymierza. Ucztę tę poprzedził obrzęd umywania nóg apostołom. Najpierw wziął ręcznik, przepasał się i zaczął umywać nogi apostołom „Jeżeli Ja Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi”.  W ten sposób pokazał nam Jezus, że miłość do braci jest warunkiem owocnego korzystania z eucharystii. Co więcej uczestnictwo w eucharystii powinno nas prowadzić do miłości bliźniego.

Eucharystia ma szczególne ważne wymiary: jest ofiarą Pana i ucztą miłości. Pan Jezus wziął chleb, odmówił błogosławieństwo i powiedział: „Bierzcie i jedzcie to jest Ciało moje”. Podobnie z kielichem :” To jest bowiem kielich Krwi mojej, Nowego i Wiecznego Przymierza, która za was będzie wylana ”. Chrystus wyjaśnił apostołom, że to jest Nowe Przymierze, które zastępuje Stare Przymierze. Znakiem tego Przymierza ma być nie krew kozłów i cielców, ale Jego własna krew przelana na krzyżu. On staje się Barankiem. Tak oto rodzi się Nowa Pascha. Tak oto rodzi się Msza św. – przejście Syna Bożego od śmierci do Zmartwychwstania. Przez tę Paschę uczynioną z miłości rodzi się wyzwolenie człowieka z niewoli grzechu do życia w Łasce. 

               *Msza św. jest pamiątką Ostatniej Wieczerzy

               *Msza św. jest Ofiarą Syna Bożego, który przelewa Swoją krew, aby jednać nas z Bogiem i sobą

               * Msza św. jest uobecnieniem Zmartwychwstania Jezusa, który otwiera niebo i daje nam udział w Zmartwychwstaniu

               *Msza św. jest ucztą, na której karmimy się samym Bogiem, Jego Ciałem i Krwią, Jego Słowem, by się w Niego przemieniać tu na ziemi, a definitywnie, w Jego Królestwie.

To sam Jezus umarły i Zmartwychwstały przychodzi do mnie, spotyka się ze mną, łączy się ze mną, jest we mnie a ja w Nim. Dzieje się to Jego mocą, a przez moja wiarę. Musi być wiara, by dla mnie była skuteczna Msza św.. Muszę otworzyć moje serce, musze otworzyć moje drzwi, wtedy wejdzie i zamieszka zemną i we mnie. Wtedy zrozumiem, że trzeba umywać nogi moim braciom.

Jezus Chrystus zostawił nam najpiękniejszy dar – Mszę św. – która jest Jego przedłużeniem w czasie dla każdego pokolenia. Przez znaki możemy dotykać Jego rzeczywistej obecności. Nadal możemy zasiadać z Nim przy wspólnym stole. Możemy słuchać Jego głosu. Możemy przez Niego uczestniczyć w nieśmiertelności.

MSZE ŚWIĘTE

Kaplica parafialna  pw. Miłosierdzia Bożego w Kraśniku lubelskim

Niedziele i uroczystości:  8,00; 10,00; 12,00; 18,00; 

Dni zwykłe:  7,00; 18,00  

W święta mniejszej rangi: 8,00; 10,00;  18,00 

Kaplica szpitalna św. Judy Tadeusza:  niedziela  16,00

ADORACJE

I Czwartek miesiąca godz. 17.30

I Piątek miesiąca po Mszy św.

I Sobota miesiąca godz. 17.30

POKUTA

            „Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone a którym zatrzymacie są im zatrzymane” J 20,23

Sakrament Pokuty ustanowił Jezus Chrystus, aby nieść miłosierdzie Boże grzesznikowi, który zerwał z Nim przyjaźń, zranił wspólnotę, w której żyje i zaciemnił obraz Boży w sobie. Ten sakrament jest skuteczny, gdy towarzyszy mu żal za grzechy, mocne postanowienie nawrócenia, gdy spowiedź jest szczera i towarzyszy jej chęć naprawienia krzywdy wyrządzonej Bogu i bliźnim. Przez sakrament pokuty następuje pojednanie z Bogiem (penitent odzyskuje Bożą miłość), pojednanie z bliźnimi, darowanie kary wiecznej, duchowe wsparcie do walki z grzechami i wewnętrzny pokój sumienia. Przykazanie kościelne nakazuje nam, aby się spowiadać przynajmniej raz w roku. Gorliwość chrześcijańska i chęć doskonalenia naszego duchowego życia zachęcają nas do częstszego odbywania spowiedzi: rekolekcje parafialne, dzieci i młodzież – początek i zakończenie roku szkolnego, Piątki miesiąca, wydarzenia rodzinne.

SAKRAMENT POKUTY W NASZEJ ŚWIĄTYNI

• Pierwszy Piątek Miesiąca: 6,30- 7.00;  17,15 – 18,00;

• Na początku każdej Mszy św.

NAMASZCZENIE CHORYCH

   „ Choruje ktoś wśród z was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili olejem w imię Pana” JK 5,14

      Każdego człowieka spotyka w życiu cierpienie i choroba. Jest to jedno z najcięższych doświadczeń ludzkich. Bóg jednak nie pozostawia człowieka samego, z tym problemem ale ogarnia go swoja miłością przez sakrament namaszczenia chorych. Przez ten sakrament Chrystus umacnia chorego, by mężnie znosił chorobę i przebacza mu grzechy. Nie jest to sakrament umierających, ale sakrament, w którym modlimy się o zdrowie dla chorego i o Bożą pociechę. Natomiast na drogę do wieczności, kiedy człowiek jest umierający, Kościół udziela wiatyku, czyli spowiedzi i Komunii św. Święty Jan powiada: „ Kto spożywa moje Ciało i pije moja Krew, ma życie wieczne a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”. J 6,54

     Sakrament chorych udziela się w następujących okolicznościach:

• wiernemu, który znalazł się w śmiertelnym niebezpieczeństwie na skutek poważnej choroby lub starości

• chorym przed operacja chirurgiczna, jeśli jej przyczyną jest niebezpieczna choroba

• osobom w podeszłym wieku, jeśli nawet nie zagraża im  śmiertelna choroba

• dzieciom także należy udzielić sakramentu w poważnej chorobie, jeśli maja rozeznanie i świadomość, że sakrament przyniesie im pokrzepienie

• chorym, którzy stracili świadomość lub używanie rozumu, jeśli jest pewność, że pragnęliby tego sakramentu, gdyby byli świadomi

       Przygotowanie mieszkania chorego.  W domu chorego należy przygotować stół przykryty białym obrusem, dwie zapalone świece, krzyż wodę świeconą i kropidło. Jeśli chory chce się wyspowiadać, domownicy wychodzą z mieszkania na ten czas. Kiedy zaś kapłan przystępuje do udzielania Komunii i sakramentu chorych, rodzina i przyjaciele wracają do łoża chorego, by wspólnie zanosić modlitwy.

* Chorych odwiedzamy w domach, w każdy I piątek miesiąca: 8,00 – 9.00

* W każdej chwili kiedy o to poprosi chory czy rodzina

* W szpitalu odwiedzamy chorych : czwartek – niedziela  i na każde wezwanie

KAPŁAŃSTWO

           „ Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego pod niebiosa” Hbr 7,26  

     Kapłaństwo ustanowił Jezus Chrystus wybierając grono apostołów i przekazując im władzę sprawowania sakramentów, głoszenia Słowa Bożego i prowadzenia Ludu Bożego do nieba. Z jednej strony Chrystus staje się obecny wśród ludzi poprzez posługę kapłana, z drugiej zaś strony kapłan staje się rzecznikiem wiernych wobec Boga.

  Do kapłaństwa przygotowuje nasze Metropolitarne Seminarium w Lublinie, zaś święceń kapłańskich może udzielić tylko biskup przez gest ewangeliczny nałożenia rąk i modlitwę konsekracyjną.

   W I Czwartek modlimy się o powołania kapłańskie i zakonne.

MAŻEŃSTWO

                            „ Co Bóg złączył  człowiek niech nie rozdziela” Mt 19.6

   Małżeństwo jest świętym związkiem z woli Stwórcy. Pan Jezus uczynił go sakramentem, czyli świętym znakiem swej obecności. To Chrystus i Jego miłość stają się źródłem  miłości małżeńskiej i rodzinnej. Małżonkowie czerpią siły z tego źródła, tworzą wspólnotę życia i miłości. Łaska Pana cementuje i udoskonala miłość małżonków, umacnia nierozerwalna jedność i prowadzi ich ku świętości.  Małżeństwo katolickie jest jedno i nierozerwalne aż do śmierci jednego ze współmałżonków. Najcenniejszym darem małżeństwa jest nowe życie – dziecko.

Informacje przedślubne   

1. Narzeczeni zgłaszają się na trzy miesiące przed ślubem do kancelarii, w parafii gdzie ma być sprawowany ślub (termin ślubu dobrze jest ustalić wcześniej).

2. Narzeczeni spisują protokół przedślubny, przedstawiając dowody osobiste i świadectwa ukończenia katechizacji.

3. W ramach przygotowania religijnego do ślubu narzeczeni uczestniczą w dziesięciu konferencjach, w trzech spotkaniach w Poradni Rodzinnej i w Dniu Skupienia.

4. W odpowiednim czasie kapłan przeprowadza rozmowę na temat wysłuchanych konferencji, dla upewnienia się, że są przygotowani do tego ślubu.

5. Narzeczeni przystępują do spowiedzi po zgłoszeniu zapowiedzi i tuż przed ślubem.

6. Jeśli jest to ślub konkordatowy, to przynoszą z USC odpowiedni dokument.

7. Jeśli któreś z narzeczonych było chrzczone z innej parafii niż parafia ślubu należy przynieść metrykę chrztu (ważna tylko pół roku). Na niej powinny być dane o bierzmowaniu. Jeśli nie ma takiego wpisu narzeczeni powinni przynieść s parafii bierzmowania odpowiedni dokument.

8. Jeśli jedna ze stron jest z innej parafii, to należy w swojej parafii wygłosić zapowiedzi na podstawie dokumentu z parafii ślubu i odpowiedni dokument dostarczyć do parafii ślubu.

9. Wierni, jeśli wiedzieliby o przeszkodach istniejących między narzeczonymi są zobowiązani powiadomić o tym księdza proboszcza.

10. Ślub może być w parafii panny (dawny zwyczaj ) lub w parafii kawalera. Jeżeli zaś ślub ma być w obcej parafii, to należy uzyskać od jednego z dwóch swoich proboszczów dokument uprawniający innego księdza proboszcza do przeprowadzenia wszystkich formalności prawnych.

11. Jeden dzień przed ślubem narzeczeni spisują akta ślubu w kancelarii. Są przy tym obecni świadkowie ślubu, którzy także podpisują dokumenty.

12. Świadkami ślubu powinni być wierzący i praktykujący katolicy.